Pokój nr 1: Miguel, Teo

Miguel

Uśmiechnąłem się.
-Może się mylisz

Roberta

- Nie sądzę. Diego od pierwszego dnia, gdy pojawiłam się w szkole nienawidził mnie. Czyżbyś zapomniał co się działo, gdy chodził z Paolą jak się kłóciliśmy? Jak mogłam nie zauważyć, że on kpi sobie ze mnie? Zakpił sobie z moich uczuć, a ja naprawdę się w nim zakochałam, Miguel. Dla mnie Diego, umarł. Nie chcę go nigdy więcej widzieć, jasne i nie mówmy już więcej o tym osobniku, proszę.

Miguel

- Dobrze - powiedziałem

Roberta

- Zmieńmy temat. Powiedz mi, co dowiedziałeś się o Gastonie i co zamierzasz dalej zrobić?

Miguel

-Jak wrócę to muszę dowiedzieć się czegoś o Kobrze...w jakimś klubie nielegalnie działa jako Kobra i siłuje się na rekę...

Roberta

- A Mia o tym wie?

Miguel

- Tak...ale uważa, że on poprostu lubi siłować się na rękę... - powiedziałem z ironią

Roberta

- Czy ona jest ślepa czy głupia? W końcu to lalka barbie więc jak mogłaby być inna?

Miguel

- Kocha go i wierzy mu. To normalne. Ale i tak do zdemaskuje - powiedziałem z determinacją w głosie

Roberta

- Liczę na to, że wkrótce pozbędziemy się tego dziwnego typa z naszej szkoły. Najbardziej szkoda mi Jose. Ona najbardziej na tym cierpi. Nie mam pojęcia co do niej ma? Cały czas się jej czepia, ale nikt nie wie o co.

Miguel

- Zauważyłem...one jest kimś innym niż się podaje

Roberta

- Też mi się tak wydaje, ale kim on tak naprawdę jest. Mam nadzieję że niedługo się tego dowiemy. Widzę że Ci przeszkodziłam w pakowaniu. To ja wyjdę może? Ja niestety na wakacje muszę zostać w szkole. Mama ma dużo koncertów i nie będzie miała dla mnie czasu. Może poznam jakiegoś chłopaka i uda mi się zapomnieć o Diegu. Trzymaj się i odpoczywaj!- powiedziałam i uściskałam Miguela. Wyszłam

Miguel

Skończyłem pakowanie. Usiadłem na łóżku i myslałem o Mii.

Teo

wykąpałem się z szczedłem na dół. Zobaczyłem Miga.
-O cyzm tak myślisz..- spytałem.

Miguel

- O Gastonie i Mii - powiedziałem