Pokój nr 1: Miguel, Teo

Miguel

Obudziłem się. Poszedłem wziąść prysznic. Ubrałem się i zacząłem pakować.

Teo

Obudziłem sie i poszedłem się wykąpać.

Miguel

Skończyłem pakowanie.
-Dobrze, że bilety kupiłem wcześniej-pomyślałem

Roberta

- Mogę wejść, Miguel?

Miguel

-Oczywiście-powiedziałem

Roberta

- Słyszałam, że wyjeżdżasz i przyszłam się pożegnać...- powiedziałam ze łzami w oczach i przytuliłam się do niego.

Miguel

Objąłem Robertę.
-Czemu płaczesz?-spytałem
-Diego?-zasugerowałem

Roberta

- Diego założył się z Tomasem, że mnie poderwie. Brawo dla niego udało mu się. Poderwał głupią Robertę Pardo!!! Jak mogłam być tak ślepa? Jak?

Miguel

-Nie płacz...-przytuliłem ją
-Wiem co czujesz...-powiedziałem

Roberta

- To niemożliwe, przecież ty nie kochasz Mii tylko ją nienawidzisz i w ogóle nie rozumiem, dlaczego upierasz się żeby śledzić Gastona i by odkryć kim on naprawdę jest, bo co to za różnica czy jest dobry czy zły. Niech sama się uczy na własnych błędach. W ten sposób dorośnie i zrozumie pewne rzeczy których w tej chwili nie jest w stanie pojąć.

Miguel

Odwróciłem się do niej plecami.
-Ja...-powiedziałem
-Kocham ją...

Roberta

- Myślałam, że od czasów gdy byliście razem przestałeś ją kochać, ale widzę że jest inaczej. Ja kocham Diega, ale nigdy mu nie wybaczę tego w jak okrutny sposób sobie ze mnie zakpił. Z chęcią bym go udusiła!

Miguel

Zaśmiałem się, ale trochę sztucznie.
-Może on cię kocha?-spytałem

Roberta

- Zaczynasz się upodabniać do Mii czy jak? Daj spokój! Diego nie wie, co oznacza słowo miłość. On kocha jedynie samego siebie i nikogo poza tym.